Bandini1957

Sport Internazionale "Saponetta"

Dit specifieke exemplaar, chassis 157, begon zijn leven als een "normale" 750cc, maar werd snel opgewaardeerd naar 850cc in 1960 en 1000cc in 1961, volgens de Italiaanse sportwagenregels van die tijd. Met de "157" werd in Italië veel geracet door verschillende Italiaanse coureurs aan het roer, waaronder Giorgio Cecchini en Benelli.

Giorgio Cecchini bleek een formidabele coureur. Hij begon zijn racecarrière met verschillende Stanguellini's, maar stapte eind jaren vijftig over op Bandini's. Cecchini racete met de "157" van 1960 tot 1965, nam deel aan niet minder dan 22 races en greep meermaals naast de overwinning. Door zijn langdurige relatie met het merk en zijn zeer competitieve resultaten werd hij een goede persoonlijke vriend van Ilario Bandini zelf.

In 1964 heeft Cecchini, in een poging om zijn toch al potente 1000cc Bandini nog competitiever te maken, de achterkant van de auto veranderd in een meer Kamm-stijl achterkant. "157" bleef in deze configuratie tot 1977, toen de auto in Italië werd gevonden door Rudy Pas uit Nederland.

Rudy importeerde de auto in Nederland, waar hij in september 1977 aankwam. Toen deze overduidelijk geracete, maar nog zeer originele Bandini daar arriveerde, werd Gijs van Beusekom, een van de toeschouwers, meteen verliefd op deze prachtige tijdmachine en deed de heer Pas een aanbod dat hij niet kon weigeren. Gretig om aan de restauratie van de "157" te beginnen, nam de heer Geusekom contact op met de heer Ilario Bandini zelf om te regelen dat hij de 1000cc motor, die in dozen bij de auto zat, zou reviseren. Het kostte de heer Bandini bijna twee jaar, een aantal onderdelen waaronder een vers gegoten carter en precies drie miljoen lire (zie schriftelijke en ondertekende "factuur") om dit 1000cc meesterwerk weer in nieuwstaat te brengen. Uit een test in 2011 bleek dat de auto 88,8 pk leverde bij 5700 tpm (en dus helemaal niet geprobeerd heeft om de toerenbegrenzer van 8500 tpm te bereiken), wat heel dicht in de buurt komt van het geclaimde fabrieksvermogen van 91 pk. Een echte vakman, zelfs op zijn (hoge) leeftijd!

Helaas had de revisie van de motor veel meer gekost dan verwacht, dus werd de restauratie van chassis en carrosserie uitgesteld tot er weer geld beschikbaar zou komen. Maar zoals dat gaat met veel van dit soort uitgestelde projecten, kwam het geld nooit echt en dus bleef de auto 20 jaar inactief totdat hij uiteindelijk werd verkocht aan een vriend van de eigenaar: mede-Nederlander Ton Ottevanger. Ton liet er geen gras over groeien en tussen 2000 en 2007 is de auto vakkundig gerestaureerd in Nederland. Tijdens deze zeer grondige restauratie is geen middel onbeproefd gelaten om deze auto terug te brengen naar zijn exact originele staat. Het chassis bleek in opmerkelijke staat en ook de carrosserie, hoewel enigszins gehavend en hier en daar voorzien van oorlogslittekens, werd grotendeels origineel bevonden. Er werd besloten om de Kamm-staartupgrade uit 1964 ongedaan te maken en de achterkant terug te brengen naar de nieuwe gestroomlijnde staat. De lichtmetalen huid werd zorgvuldig van de auto gehaald en de juiste vorm werd nagemaakt en in de rest van de carrosserie verwerkt. De op maat gemaakte achterkant van de auto bleek een echte zegen te zijn, omdat deze zeer kenmerkende vorm (één van slechts één in deze exacte configuratie) een correcte identificatie van de auto mogelijk maakte, in de meeste gevallen geen gemakkelijke prestatie met deze Bandini raceauto's!

We kunnen gerust stellen dat Bandini, net als de meeste andere Etceterini merken uit die tijd, vrij flexibel was wat betreft het gebruik van chassisnummers. Terwijl auto's bestemd voor races in de Verenigde Staten bijna nooit chassisnummers droegen, eisten de straatraces in Italië dat de auto een correct chassisnummer en bijbehorende registratiedocumenten had. Om langdurige en kostbare homologatie per auto te voorkomen, gebruikten Bandini en anderen elke set officiële nummers voor meerdere auto's en restampten ze meerdere auto's met "nieuwe" nummers om de auto te laten overeenkomen met het beschikbare papierwerk van dat moment. Gelukkig is deze auto de enige die zowel het 157- als het 160-nummer draagt en bovendien was de ene staart van de voorrestauratieauto te zien op diverse originele racefoto's uit die tijd, waardoor dit inderdaad een vrij gemakkelijk (althans voor een Bandini) te identificeren auto is.

Alle restauratiewerkzaamheden zijn uitgevoerd door echte vakmensen en de meer dan 6 jaar werk zijn zorgvuldig gedocumenteerd in een uitgebreid restauratiefotoboek, waarin de auto voor, tijdens en na de restauratie is afgebeeld.

De auto staat geregistreerd in het Italiaanse autoregister en is uitgebreid beschreven en afgebeeld op maar liefst 10 pagina's in het officiële Bandini-boek, inclusief een overzicht van de 22 races door Cecchini.

• brieven tussen vorige eigenaren en John De Boer, expert op dit gebied
  
• originele importdocumenten uit 1977
  
• Een factuur van de motorrevisie, geschreven en ondertekend door de heer Bandini zelf
  
• Een power-run uitdraai
  
• Een originele Bandini verkoopbrochure
  
• Originele foto's van deze auto tijdens races
  
• Een foto van de auto voor de fabriek toen hij nieuw was
  
• Een FIVA pas
  
• Service- en reparatiefacturen
  
• Een zeer uitgebreid fotoboek van de auto voor, tijdens en na de langdurige restauratie
  
• Belastingrapporten
  
• Oude tijdschriften over het racen met de auto
  
• Een tijdschriftverslag van de auto die zijn klasse won op het concours d'elegance in Antwerpen
  
• Belgische registratiedocumenten
  
• Enz...
  

Sinds de restauratie heeft de auto deelgenomen aan verschillende rally's zoals de Mille Miglia, Zoute Grand Prix enz... Hij heeft ook zijn klasse gewonnen in het Antwerpse concours d'elegance.